หนังสือแหล่งฮาดิษที่เก่าแกที่สุดและได้บันทึกตัวบทตำราฉบับนี้อย่างครบถ้วนมีดังต่อไปนี้ - ตะฮะฟุลอุกูล โดยฮาซัน อิบนิ อาลี อิบนิ ฮูเซน อิบนิ ชุอฺบะ ฮะรอนี /เสียชีวิตเมื่อปี ๓๘๑ ฮ.ค ในตำราเลมนี้ได้กล่าวถึง ๕๐ สิทธิโดยไม่ได้กล่าวถึงสายรายงาน
- คิศอล โดยท่านเชคศอดูก
- มัน ลา ยะฮฎอรอฮุล ฟะกิฮ
โดยเชคศอดูก ในตำราสองเล่มนี้นอกเหนือจาก ๕๐ สิทธิท่านเชคศอดูกได้เพิ่มเติมอีก ๑ สิทธิ คือสิทธิของการทำฮัจย์ แม้ว่าท่านไม่ได้กล่าวถึงสิทธิของการทำฮัจย์ในบทนำของคิศอล นอกเหนือจากนั้นควรกล่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับสายรายงานว่า1. ในหนังสือ มัน ลา ยะฮฎอรอฮุล ฟะกิฮไม่ได้มีการกล่าวถึงสายรายงาน ดังนั้นฮาดิษขาดตอนในเรื่องของสายรายงาน เช่นเดียวกันฮาดิษที่ถูกกล่าวถึงในหนังสือทั้งสามเล่มมีความแตกต่างกัน

 2. ในสายรายงานของตำราคิศอลไม่มีชื่อของ อิสมาอีล อิบนิ ฟัฎล์อยู่

 3. ในหนังสือ มัน ลา ยะฮฎอรอฮุล ฟะกิฮ ไม่ได้กล่าวว่า สิทธิต่าง ๆ มาจากท่านอิมามสัจจาด(อฺ)ในขณะที่ในคิศอลได้กล่าวถึงสิ่งนี้[5]